Vele jaren ervaring met hoog sensitiviteit

Ik heb als kind geleerd hoe ik goed met mijn eigen sensitiviteit om kon gaan.
Later merkte ik dat niet iedereen dat voor elkaar krijgt.

In de vele jaren voor de klas heb ik veel kinderen zien opbloeien. Zeker nadat ik van regulier basisonderwijs naar hoogbegaafden onderwijs ben gegaan kwam het werken met hoogsensitiviteit in een stroomversnelling. Ik had daar klassen vol heel gevoelige kinderen. Kinderen die vaak al veel onbegrip waren tegengekomen in hun jonge leventjes. Veel van hen waren vastgelopen op andere scholen. Vaak waren ze gaan twijfelen aan zichzelf en de zuiverheid van hun gevoel.

‘Ik voel me zo anders, en ik voel zo anders.’

‘Kon ik mijn gevoel maar uitschakelen, in mijn hoofd blijven wonen. Dat voelt veel veiliger en veel rustiger.’

Ik kon ze leren wat ze nodig hadden om met hun gevoeligheid om te gaan. Ze voelde zich weer veilig, ze voelden zichzelf weer, en ze voelden weer hoe fijn voelen eigenlijk is.

Ik koester de dankbaarheid van ouders die hun kinderen weer zagen opbloeien, die hun kinderen weer met plezier naar school zagen gaan.
Die me vertelden: dankzij jou heb ik mijn kind weer terug.

Ontdekkingstocht door het leven

Jonge kinderen zijn de hele dag door op ontdekkingstocht. Ze zijn op zoek naar hoe ze later in hun leven omgaan met zichzelf en met de wereld om hen heen. Ze laten al snel zien hoe ze later denken- of voelen- te gaan worden. Of hun gevoeligheid voor of tegen hen is. Of ze het als geluk of als ongeluk ervaren.

Twee net niet identieke vetplantjes: Klooster in Peru

Zo heb ik zowel Noor als Natan in de klas gehad.

Noor: Een heel sensitief meisje met grijsgroene ogen en lichtblond haar. Het was heerlijk om haar bezig te zien en naar haar verhalen te luisteren. Noor voelde precies aan hoe het met iedereen was.

Ook mij voelde ze haarfijn aan. Als het met mij  een dagje wat minder ging kwam Noor even bij me langs. Ze zei het niet, maar aan haar ogen zag ik het: Ze kwam even checken hoe het met me was. 

Noor zegt lang niet altijd wat er allemaal binnenkomt. Ze gebruikt het wel. Ze durft erop te vertrouwen, ze weet wat er is en dat het een gave is die bij haar hoort. En het allerbelangrijkste: Ze maakt haar eigen keuzes. Nu wel, nu niet. Waardoor zij degene is die de controle heeft.

Detail op de muur: Sintra Portugal

Natan: Een lieve stuiterbal. Hij voelde ook alles aan en hij reageerde daar onmiddellijk op.

Als hij zelfstandig aan het werk moest zijn had hij het moeilijk. Hij voelde de energie van iedereen om hem heen. Ik kon hem in het begin nog niet uitleggen dat het niet zijn eigen onrust was die hij oppikte. Er zat bij hem een verwarring op ‘Wat is van mij en wat is van de ander.’

Ik heb hem veel bij me gehad. Als ik rustig aan het werk was kon hij dat naast me ook. Daarna heb ik hem stap voor stap onderscheid leren maken. Door veel te laten voelen en ervaren ontdekte hij het verschil tussen de energie van hemzelf en van de ander. Het was een klus, het bleef lang zichtbaar in zijn eerste beweging, maar hij leerde steeds beter hoe hij bij zichzelf kon blijven. Wat van hem was, en wat niet. Aan het eind van het jaar was hij in staat te doen wat hij wilde, los van wat er om hem heen gebeurde.

Ik weet zeker dat als ik hem niet dit onderscheid niet had geleerd, verwarring  een groot onderdeel van zijn leven was gebleven op allerlei verschillende gebieden.

Als je het nooit geleerd hebt, blijft het een last

Ik vermoed dat er bij jou ook heel veel binnenkomt.
Dat jij ook alles ervaart wat er bij anderen en in je omgeving speelt.
En ik weet precies hoe het is om alles op te merken. 

Ik voel ‘alles’. Dat merkte ik als kind al. Ik voelde dat wat zichtbaar was en dat wat niet zichtbaar was. Zeker bij strijd tussen mijn ouders was het eerst verwarrend. Ik had het geluk dat ik antwoorden kreeg op de vragen die ik stelde. Ik voelde de gelaagdheid die kan bestaan in dat wat er gezegd wordt. Dat het niet altijd klopt met wat er is of lijkt te zijn. En ook dat mocht ik vragen, zo klein als ik was. Ik voelde dat ik kon vertrouwen op de antwoorden die ik kreeg: “Ja we zijn even boos op elkaar en jij hoeft daar niets mee.”

Wat ik daardoor kon blijven doen is blijven kijken: Heel nieuwsgierig naar alles wat er gebeurde. Ik voelde wat er binnenkwam, ik keek wat er zichtbaar en onzichtbaar bij hoorde. En besefte dat dat voor mij zo was, maar misschien niet voor een ander. Als ik mijn twijfels had bij gemixte boodschappen kon ik vragen stellen. Soms aan de ander, altijd aan mijzelf. Ik vroeg me af: Wat is van mij? Wat is van de ander? En wil, kan of mag ik iets met de gevoelens van die ander?
Ik leerde me open en dicht zetten voor geluiden, voor geuren, voor andere prikkels van buitenaf. Ook daar onderzocht ik: Wat doe ik zelf? Kan ik ook anders omgaan met die veelheid aan geur, kan ik het zo binnen laten komen dat het me niet overspoelt? Waarom ben ik zo in en in verdrietig of moe? Hoe doen de mensen om me heen dit? Wat kan ik daaruit leren, juist onder die oppervlakte?

Zo experimenteerde ik hoe ik kon omgaan met mijn eigen hooggevoeligheid. En het werkte. Ik kon mijn sensitiviteit behouden en blijven inzetten als een kracht die mij diende.

Pas later ontdekte ik dat niet iedereen die hoog sensitief is zijn of haar eigen handleiding weet te vinden. En niet iedereen die de eigen handleiding heeft gevonden weet uit de verwarring te blijven.

Zonder keuzevrijheid ervaar je je talenten al snel als een last.
Een grote last die je belemmert in het leven.
Misschien een last die zo groot wordt dat je vastloopt op je werk.
Of ervoor zorgt dat je niet goed om weet te gaan met je partner of gezin. 
De liefde is er wel, de last van de gevoelens ook.
Er kan dan grote angst naar boven komen:
“Hoe gaat dit verder? Gaan we dit overleven?”

Ik blijf volwassenen tegenkomen die ik graag bij mij in de klas had gehad. Gelukkig ben je nooit te oud om te leren. Na mijn overstap van onderwijs aan kinderen naar het begeleiden van volwassenen heb ik al vele mensen – van twintigers tot zeventigers -mogen leren hoe om te gaan met hun hooggevoeligheid. Zodat de geworden last weer teruggedraaid wordt, en de oorspronkelijke kracht weer gevoeld en gebruikt kan worden.

Ook jou kan ik helpen.

Het Tyche Traject – mijn aanpak

Tyche.

De godin van het lot, van geluk en van ongeluk.
Ze is ook de beschermheilige van vele steden. Ze heeft als ‘kroon’ een stadsmuur op haar hoofd. 
Een stadsmuur met hoge wallen, torens en met poorten.
Het is Tyche die ik passend vond voor wat ik mensen leer in mijn traject.

Wapenschild in Praag. Hoe verdedig jij jezelf?

Jij bent als je eigen stad. Er gebeurt de hele dag door van alles. Je bent hier niet bewust mee bezig.

Je hart pompt en klopt, je haalt adem, je denkt na, je verwerkt je voedsel, je beweegt, je neemt rust. Het is net als in een stad waarin iedereen zijn eigen taak uitvoert. De een is niet bewust bezig met wat de ander aan het doen is, maar zonder de onzichtbare samenwerking zou de stad niet bestaan. Buiten je eigen stadsmuur gebeurt ook van alles. Daar hoef je ook lang niet altijd mee bezig te zijn, maar dat laatste is voor jou een stuk lastiger. Elk gevoel, geluid of geur van buiten trekt je aandacht. Het is of er gaten in je stadsmuur zitten, of alle luiken openstaan, of iedereen via de poort binnen mag komen.
Een stad heeft de keuze: Wanneer doe ik mijn poorten open en laat ik de buitenwereld binnen, wanneer laat ik de poorten dicht en bescherm ik mijzelf voor alles wat er buiten mij gebeurt. Die keuze heb jij ook.

Je lot is dat je hooggevoelig bent. Of je dat als geluk of ongeluk ervaart is afhankelijk van hoe je hiermee om weet te gaan.

Autonome mogelijkheden

Als je niet hebt geleerd om met je sensitiviteit om te gaan staan je stadspoorten eigenlijk altijd open.
Al snel kun je niet meer onderscheiden wat bij jou als stad hoort en wat eigenlijk van buiten is.

Of welk signaal van belang is om op te reageren en waar je helemaal niet mee bezig hoeft te zijn.

Je hebt stadspoorten, luchtroosters en ramen nodig die jij zelf kunt bedienen. Die je zo nodig open en dicht kunt zetten. Open om de wereld om je heen en hen die je lief hebt binnen te laten. En dicht om dat wat je niet binnen wilt hebben of dat wat echt niet aan jou is buiten te laten.

Klein poortdeurtje in stadsmuur

Ik heb steeds meer inzicht gekregen in de ontwikkelingspsychologie van kind tot volwassene. Ook heb ik me verdiept in het werk van Dabrowski. Hij heeft onderzoek gedaan naar ‘overexcitabilities’: De overprikkelingen die we op verschillende gebieden kunnen ervaren en de stadia waarin we ons als mensen kunnen bevinden. 

In 2012 ben ik de 3 jarige Coachingsopleiding gaan doen bij Phoenix Opleidingen. Hier zijn onder andere systemisch werk en de invloed van familiegeschiedenis belangrijke thema’s.

Soms mógen mensen vanuit hun familiegeschiedenis geen ‘nee’ zeggen. ‘Nee’ tegen dat wat zichtbaar of onzichtbaar gevraagd wordt door anderen. Soms móeten mensen altijd alert zijn voor mogelijk gevaar. Doordat er iets in hun eigen leven is gebeurd, of doordat dit -zichtbaar of onzichtbaar- is doorgegeven als levensles over verschillende generaties. Je snapt: Dan ervaar je zeer waarschijnlijk problemen met het hanteren van je eigen stadsmuren. 

Al deze kennis heb ik gebruikt voor het Tyche Traject. Het traject waarin jij als je ommuurde stad bent, met stadspoorten die jij zelf kunt bedienen. Helemaal open om het leven en andere mensen in je hart binnen te laten, of met zo’n mooi klein voetgangersdeurtje op momenten dat dat goed voor je is. En wie weet moet je soms de poorten even helemaal dicht doen. Omdat dat voor jouw stad eventjes het beste is.

Ik neem je graag mee op reis.
We gaan op zoek naar jouw lot.
Naar wat jij als jouw geluk ervaart en wat als je ongeluk.
We gaan uitvinden waarom je doet wat je doet, en hoe dat ook anders kan.
Ik geef je tips, handvatten en richtingen om je eigen stad op je eigen manier te leren beschermen.
Waarom?

Om dat waar je nog steeds tegenaan loopt
om te zetten in iets waar je rust in kan vinden
en veel moois mee kunt doen! 

Als ik me aanmeld: Wat dan?

Je kunt je aanmelden door het contactformulier onder aan deze pagina in te vullen. Ik zal je dan eerst mailen om een belmoment te plannen. Dan bellen we even om kennis te maken, en dan kan ik je vragen waar je precies mee zit. Na dat gesprek kan ik je ook vertellen of ik je inderdaad kan helpen, of dit traject past voor jou.

Als we starten, doe ik samen met je deze stappen:

• We gaan je probleem heel helder maken
  Veel mensen die problemen ervaren weten niet precies wat er gebeurt. Er is een enorme blokkade, maar Wat? Wanneer? Waarom?
  Als ik je deze vragen zou stellen zal je merken dat voelen en de woorden ervoor vinden niet altijd hand in hand gaan. Logisch, het zijn verschillende gebieden in onszelf. Via de ratio kunnen we niet goed bij het onderliggende probleem komen. Waarschijnlijk heb je al verschillende onderbewuste methodes opgeworpen om jezelf te beschermen. Sommigen daarvan kunnen nu eerder in de weg zitten dan dat ze -nog- helpend zijn. 
  Daarom neem ik je mee op reis. Ik laat je ervaren wat je doet. We krijgen dan heel helder wat je probleem is. Dat is gelijk het fundament onder het goed oplossen ervan. Bovendien geeft het vaak al heel veel rust als je weet wat je doet.
• Dan gaan we voorbij aan het zichtbare.
  Angst, paniek, overweldiging wonen in de wereld van het gevoel.
  De volgende stap is om je te leren te navigeren door deze wereld van gevoelens.
  Ik laat je ervaren en leer je technieken om je gevoelens helder waar te nemen. Zo kunnen we werken op de laag die er echt toe doet. Ik krijg vaak terug dat dit als een rijke en fascinerende ontdekkingstocht ervaren wordt. Een ontdekkingstocht die ineens als heel zuiver en bereikbaar voelt.
• Dan maken we de reis naar de oorsprong
  Als je voorbij kunt aan het zichtbare, kun je op reis naar de oorsprong van je probleem.
  Waarom heb je ooit geleerd dat gevoel van anderen voor gaat aan je eigen gevoel? Waarom kun je gevoel en prikkels niet buiten houden? Of misschien: Waarom mag jij niet voelen?
  Zowel uit je moeders geschiedenis als uit je vaders geschiedenis kun je bewuste en onbewuste boodschappen hebben opgepikt. Deze hebben nog steeds een heel grote invloed op hoe je nu in het leven beweegt. Soms ken je ze. Vaak ook niet.

  Als kind maak je hierin vaak grote keuzes om óf mee te bewegen, óf precies het tegengestelde te proberen. En dit soort “lessen” onder de oppervlakte hebben nu nog steeds invloed op je functioneren. Weten wat van wie is en waarom geeft inzicht en ruimte. Je vraag komt hierdoor in een ander licht te staan.

• Tenslotte creëren we nieuwe wegen
  Als de oorsprong van je problemen helder zijn, kun je oude lessen loslaten. Oude manieren laten gaan. Dan ontstaat er ruimte voor nieuwe wegen. Voor wat jij wilt en wat jij ten diepste verlangt.

Deze laat ik je ervaren, en ik laat je ervaren hoe het is die nieuwe wegen te bewandelen. Zo ontstaan er blijvende, nieuwe wegen, een voorwaartse stap in jouw leven.

Is dit traject eigenlijk wel geschikt voor jou?

Het traject is toegankelijk en geschikt voor heel veel mensen. Maar er zijn een aantal uitzonderingen. Dit is wanneer het Tyche Traject niet geschikt is voor je:

• • Als je midden in een burn-out zit
    Zeker, het Tyche Traject kan voorkomen dat je in een burn-out komt, en het kan na een burn-out je herstel ook bespoedigen. Maar als je op het diepste punt van een burn-out zit, zonder energie thuis op de bank, dan is herstel van je energie en wat daarbij hoort, de eerste prioriteit. Dan is dit traject niet voor jou.
  • Als je een ernstige ontwikkelingsstoornis hebt of veel dempende medicijnen slikt
    Bepaalde ontwikkelingsstoornissen of persoonlijkheidsstoornissen kunnen in de weg zitten van het goed doorlopen van het traject. Lichte vormen van Ass, ADHD/ ADD vormen meestal geen probleem. Medicijngebruikkan invloed hebben op het traject en verandering in sommige geval-len onmogelijk maken.
    Vermoed je iets, maar weet je het niet zeker? Als we bellen kan ik je vertellen of ik je kan be-geleiden of niet.

Wat veel mensen denken, maar wat eigenlijk niet waar is

• Ik ben te oud om dit op te lossen
  Ik ben altijd blij als iemand belt en zegt ‘ik ben eigenlijk met pensioen, maar toch zou ik dit nog een keer op willen lossen’. Mijn traject geeft eerst veel rust, maar daarna zeker ook veel nieuwe ervaringen en plezier in het leven. Het is nóóit te laat om die stap te maken. Kom samen met je partner, of kom alleen. Je bent nooit te oud om te leren!
• Ik ben te jong om dit op te lossen
  Ik werkte met basisschool kinderen vanaf groep 1/2. Daar merkte ik dat ouders vaak worstel-den met dezelfde overprikkeling als de kinderen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Denk je nu: Misschien is dit is wel wat voor mijn kind! Dan wil ik je vragen: Kijk eerst eens goed naar jezelf. Is er bij jou iets nodig? Of bij je partner? Als ouders rust vinden werkt dit door op celniveau bij de kinderen. Dit heeft een veel diepere en blijvendere impact.

  Herkennen jij en je partner er helemaal niets van? Dan ga ik graag met je kind aan de slag.

  Ben je inmiddels oud genoeg om dit allemaal zelf door te lezen en voel je je geraakt? Ik help je graag!

• Kan ik wel bij mijn gevoel komen? Kan ik op mijn gevoel vertrouwen?
  Dit is een vraag die ik heel veel hoor: “Kan ik wel bij mijn gevoel, op het moment dat jij er naar vraagt?” En het antwoord is ‘ja’.

  Niet zomaar. Het is deel van het traject om dit te leren. Ik help je er bij. Sterker nog: het is juist één van mijn kwaliteiten om mensen te laten ervaren, in plaats van te laten denken. En ik heb gemerkt dat iedereen met mijn begeleiding goed bij zijn gevoel kan.

• Is het niet heel ingewikkeld en vaag?
  Bewust reizen door je gevoelswereld lijkt een uitdaging, zeker als je nooit geleerd hebt dit te doen. In dit traject leer je dit. Dit niet kunnen is namelijk één van de redenen waarom hooggevoeligheid juist bij volwassenen een groot probleem kan worden.
  Dus als je denkt: “Is op zoek gaan in je gevoelswereld niet heel ingewikkeld?” Dan krijg je al in zicht wat voor jou van belang is.
• Ik ben zo vaak bang… Zit dat niet in de weg?
  Ik hoor vaak dat hooggevoelige mensen bang of angstig zijn, bijvoorbeeld voor oordeel of voor alles wat hen ‘overspoelt’. Het is ook de reden dat ze vaak vastlopen in de reguliere zorg. Bij een behandelaar komt vaak een protocol op tafel en als jij daar niet in past, dat is er geen oplossing.
  Dat is niet hoe ik werk. Werken met mij is voor jou als een ontmoeting. Ik kom kijken waar je zit, ik haal je zo nodig op en dan begeleid ik je naar het punt waar jij weer verder kunt. Ik kijk wat je nodig hebt om hier te komen en dit te kunnen. Het is van groot belang dat je je veilig kunt voelen. Ik kan vol vertrouwen zeggen dat dit een talent van mij is: Ik weet daar van jongs af aan al voor te zorgen. Het is ook de basisreden waarom ik in mijn jaren als lerares zoveel kinderen weer kon laten opbloeien. Welkom heten en veiligheid bieden is de startpositie van elk leerbaar contact. Ik zie je zoals je bent en dat is helemaal oké. En ik ben er voor je, met al je vragen en je problemen. Ik help je daar graag bij. Veiligheid is overigens niet hetzelfde als meepraten. Juist de kracht van eerlijkheid en het aanwijzen van dat wat gezien mag worden zorgt, als het vertrouwen er is, voor extra veiligheid en voor mogelijkheid tot verandering.
• Die problemen horen gewoon bij me, zo ben ik nu eenmaal
  Soms zitten problemen zo diep en zitten ze er al zo lang, dat we het idee hebben dat we echt zo zijn. Dat we zo zijn geboren en nooit kunnen veranderen.
  Toch is dat juist de verwarring tussen ‘wat is’ – ik ben hooggevoelig- en ‘wat ik moet’ -als ik iets voel, moet ik daar iets mee. Hooggevoeligheid is aangeboren, zo ben je en dat zal nooit veran-deren. Alleen wat je er mee doet, precies dat kun je wel veranderen. Dan creëer je rust, ruimte en plezier voor jezelf. Dat laatste is wat ik je leer in het Tyche Traject. Met de hulp van de Godin van het lot, geluk en ongeluk je laat ik je ervaren wat er mogelijk is.

Wat je allemaal gaat ervaren als je met me start

• Ik werk één-op-één met je. Als het je helpt mag je uiteraard je partner of iemand anders mee-nemen. Weet in ieder geval dat ik er die momenten helemaal ben voor jou.
• We volgen het Tyche Traject, waarin mijn jarenlange ervaring met het werken met hoog sensi-tiviteit is verzameld en toepasbaar is geworden.
• We doen vier sessies van twee uur. In twee uur kunnen we goed de diepte in. Vier sessies, in totaalacht uur intensieve coaching, is voor bijna alle mensen voldoende om een grote stap voorwaarts te maken. Heb je meer nodig, dan is dit uiteraard mogelijk.
• Alles is in de prijs inbegrepen. Geen extra kosten. Geen uur tarief dat doorloopt.
• Je kunt de sessies op jouw moment laten starten en op jouw momenten plannen. Je kunt ze elke week plannen als je snel een sprong voorwaarts wilt maken, of om de week als je meer rust in het traject wilt hebben.
• Je leert jezelf en je gaven kennen en gebruiken: Wat hooggevoeligheid is, wat je er allemaal mee kunt, maar ook hoe je kunt voorkomen dat gevoelens je overspoelen.
• Je leert en ervaart waarom je soms geen ‘nee’ kunt zeggen tegen al die indrukken en gesproken en onuitgesproken vragen. Waarom dit ontstaan is, hoe je het los kunt laten, en hoe je beter voor jezelf kunt gaan zorgen.
• Je vindt meer rust terug. Voor jezelf, maar zeker ook voor je naasten, je partner, je kinderen, je collega’s. De lessen die jij leert maken dat je je anders in de wereld kunt bewegen en dat je ze door kunt geven aan de mensen die jij om je heen hebt en van wie je houdt.
• Hoogsensitiviteit vormt na het traject geen belemmering meer om vol het leven aan te gaan. Carrière, gezin, reizen; Je hoeft niet meer te denken: Maar trek ik dat wel?
• Na het traject heb je weer meer vrijheid in de keuzes die je maakt. En, zoals veel mensen me later, na het traject, vaak vertelden, je bent veel dichter bij jouw eigen pad gekomen. Of, te mooi om niet te delen,zoals ik het terug kreeg in een feedback na een traject:

De eerste stap – contact formulier

Wil je starten? Heb je vragen?
Vul dan het formulier hieronder in. Dan mail ik je en stemmen we een moment af om te bellen.
Liever e-mailen? Ik ben ook bereikbaar op Arianne@Reijkwijdte.nl

P.S.

“Ik heb achteraf te lang getwijfeld, dit had ik echt veel eerder moeten doen.”

Dat is het zinnetje dat ik veel te vaak gehoord heb van mensen die ik heb begeleid. Mensen zoals jij. Deze aanpak is echt een grote stap voorwaarts voor je. Vul het formulier in: Je bent het waard!