Het Tyche Traject – mijn aanpak
Tyche.
De godin van het lot, van geluk en van ongeluk.
Ze is ook de beschermheilige van vele steden. Ze heeft als ‘kroon’ een stadsmuur op haar hoofd.
Een stadsmuur met hoge wallen, torens en met poorten.
Het is Tyche die ik passend vond voor wat ik mensen leer in mijn traject.
Wapenschild in Praag. Hoe verdedig jij jezelf?
Jij bent als je eigen stad. Er gebeurt de hele dag door van alles. Je bent hier niet bewust mee bezig.
Je hart pompt en klopt, je haalt adem, je denkt na, je verwerkt je voedsel, je beweegt, je neemt rust. Het is net als in een stad waarin iedereen zijn eigen taak uitvoert. De een is niet bewust bezig met wat de ander aan het doen is, maar zonder de onzichtbare samenwerking zou de stad niet bestaan. Buiten je eigen stadsmuur gebeurt ook van alles. Daar hoef je ook lang niet altijd mee bezig te zijn, maar dat laatste is voor jou een stuk lastiger. Elk gevoel, geluid of geur van buiten trekt je aandacht. Het is of er gaten in je stadsmuur zitten, of alle luiken openstaan, of iedereen via de poort binnen mag komen.
Een stad heeft de keuze: Wanneer doe ik mijn poorten open en laat ik de buitenwereld binnen, wanneer laat ik de poorten dicht en bescherm ik mijzelf voor alles wat er buiten mij gebeurt. Die keuze heb jij ook.
Je lot is dat je hooggevoelig bent. Of je dat als geluk of ongeluk ervaart is afhankelijk van hoe je hiermee om weet te gaan.
Als je niet hebt geleerd om met je sensitiviteit om te gaan staan je stadspoorten eigenlijk altijd open.
Al snel kun je niet meer onderscheiden wat bij jou als stad hoort en wat eigenlijk van buiten is.
Of welk signaal van belang is om op te reageren en waar je helemaal niet mee bezig hoeft te zijn.
Je hebt stadspoorten, luchtroosters en ramen nodig die jij zelf kunt bedienen. Die je zo nodig open en dicht kunt zetten. Open om de wereld om je heen en hen die je lief hebt binnen te laten. En dicht om dat wat je niet binnen wilt hebben of dat wat echt niet aan jou is buiten te laten.
Klein poortdeurtje in stadsmuur
Ik heb steeds meer inzicht gekregen in de ontwikkelingspsychologie van kind tot volwassene. Ook heb ik me verdiept in het werk van Dabrowski. Hij heeft onderzoek gedaan naar ‘overexcitabilities’: De overprikkelingen die we op verschillende gebieden kunnen ervaren en de stadia waarin we ons als mensen kunnen bevinden.
In 2012 ben ik de 3 jarige Coachingsopleiding gaan doen bij Phoenix Opleidingen. Hier zijn onder andere systemisch werk en de invloed van familiegeschiedenis belangrijke thema’s.
Soms mógen mensen vanuit hun familiegeschiedenis geen ‘nee’ zeggen. ‘Nee’ tegen dat wat zichtbaar of onzichtbaar gevraagd wordt door anderen. Soms móeten mensen altijd alert zijn voor mogelijk gevaar. Doordat er iets in hun eigen leven is gebeurd, of doordat dit -zichtbaar of onzichtbaar- is doorgegeven als levensles over verschillende generaties. Je snapt: Dan ervaar je zeer waarschijnlijk problemen met het hanteren van je eigen stadsmuren.
Al deze kennis heb ik gebruikt voor het Tyche Traject. Het traject waarin jij als je ommuurde stad bent, met stadspoorten die jij zelf kunt bedienen. Helemaal open om het leven en andere mensen in je hart binnen te laten, of met zo’n mooi klein voetgangersdeurtje op momenten dat dat goed voor je is. En wie weet moet je soms de poorten even helemaal dicht doen. Omdat dat voor jouw stad eventjes het beste is.
Ik neem je graag mee op reis.
We gaan op zoek naar jouw lot.
Naar wat jij als jouw geluk ervaart en wat als je ongeluk.
We gaan uitvinden waarom je doet wat je doet, en hoe dat ook anders kan.
Ik geef je tips, handvatten en richtingen om je eigen stad op je eigen manier te leren beschermen.
Waarom?
Om dat waar je nog steeds tegenaan loopt
om te zetten in iets waar je rust in kan vinden
en veel moois mee kunt doen!