Ik hoor het dagelijks om me heen.
Aan de ene kant lijkt de wereld stil te staan, daalt er een grote rust over ons heen, lijken we zeeën van tijd te hebben, is er eindelijk pas op de plaats.
Ik wandel door de binnenstad van Delft, de straten zijn leeg op een eenzame hardloper en twee blije eenden na. Bij ons bakkertje is niemand. Manden vol croissants staan klaar. Het voelt als de vroegere zondagen. De winkels dicht en de mensen in ruste.
Aan de andere kant hebben we het druk.
We willen zo graag alles wat is blijven liggen of waarvan we het gevoel hebben gehad te kort te schieten nu dan toch echt aanpakken. Een moeder die twee weken haar gezin niet heeft gezien maar wel rustig aan moet blijven doen: wat een uitdaging. Mijn schoonmoeder die sinds kort weer naar boven kan na een knieoperatie heeft de neiging om de boel weer in orde te maken zoals het was, de huiskamer beneden weer gezellig al mag er geen bezoek komen. Wij hebben zelf inmiddels ons plaatsje opnieuw betegeld en op het dakterras die twee balken vervangen. Een vriendin mailt me: eindelijk heb ik tijd om je blogs te lezen, wat mooi hoe je de combi maakt tussen ‘zijn’, aanvoelen en kennis delen (dank je wel, wat een mooie feedback!)
In mijn ‘buiten’ staan nieuwe fruitplanten en kruidenplantjes, dagelijks zit ik daar. Te mijmeren, te werken, te bellen of te kletsen met Arjan. Na hollen de stilstand. En op ons eigen binnenterras lukt het goed om de rust -en de zon- toe te laten.
Zoals altijd maak ik op maandag mijn weekplanning. Wat moet, wat wil ik, wat mag en wat hoeft er niet. En ik besef: Elke fase vraagt om andere acties.
Velen van ons hebben het gevoel dat deze situatie al lang zo is -er is al een mate van gewenning- en dat dit nog lang -minimaal drie maanden, wie weet wel een jaar- gaat duren. En dat die periode om dezelfde actie/ non-actie vraagt, van begin tot einde.Daar geloof ik niet in. Ik geloof dat elke fase om totaal andere acties vraagt.
Door een eigen structuur, een die goed voor ons voelt en waar onze eigen vrijheid en verantwoordelijkheid in zit, kiezen we voor wezenlijk belang en vermijden we om niet te ver in hollen of in stilstaan door te schieten.
Daarom enkele tips.
Zorg voor een vaste structuur die past bij jou en wat je nu nodig hebt. Bezie per week hoe het ervoor staat, en probeer daar een goed ritme voor jezelf voor te maken. Dit geldt voor jou, je partner, je kinderen. Maar ook voor je dierbaren op afstand. Hiermee creëer je overzicht, ruimte en rust. Of even terug naar vroeger: Rust, reinheid en regelmaat.
1. Als je beseft dat een periode van rust nu eigenlijk wel heel goed voor je is: Ben je je daar dan ook écht bewust van en plan het nodig in. Zorg voor jezelf!
2. Doe dit ook met acties die je al lang had willen doen. Door bewuste controle over je te besteden tijd te hebben zorg je ook voor jezelf, en kijk je met een positiever gevoel terug aan het eind van de dag/ week, en wie weet langer. Zeker als je het inzichtelijk maakt, en afstreept wat gelukt is.
3. Dit geldt voor dat wat is blijven liggen, en ook voor alle acties die nu belangrijk/ extra belangrijk zijn. Een telefoontje naar je ouders, je kind helpen met het schoolwerk, het nodige bestellen en leren dat niet alles nodig is, een lekkende kraan vervangen. Maak een plan, ‘krul’ af wat gelukt is en plan zowel hollen als stilstaan visueel in voor jezelf als je daar geen automatische balans in kent.
4. Besef dat we geen idee hebben hoe de volgende week eruit ziet. Dus plan niet te ver, ren niet te hard, leun niet te ver achterover, en maak je niet te veel zorgen over dingen waar je toch niets aan kunt doen.
5. Gebruik deze periode om te reflecteren wat echt belangrijk voor je is en wat je in de toekomst hetzelfde zou willen of anders kan doen. Dit is een periode die transformerend kan zijn. We kunnen na deze periode weer doorgaan met hoe we het altijd al deden, of andere keuzes maken. Ieder van ons heeft daarin een eigen verantwoordelijkheid. Ook al weten we niet hoe de wereld er over een jaar uitziet, en welke verliezen we te accepteren hebben, we beseffen in dit soort tijden wel nog duidelijker dan anders wat voor ons van waarde is en waar we baat bij hebben.
6. Zorg voor elkaar. Zie je dat je kind vastloopt met schoolwerk? Bied een helpende hand, en vraag een stukje hulp daarvoor terug (balans van geven en nemen) Weet je partner niet wat nou van belang is? Doe samen een brain-sessie. Beseft je moeder hoe belangrijk lijfelijk contact is en hoe ze dat mist? Beloof haar iets in de toekomst als het weer mag (Concreet: een aantal minuten elkaar stevig vasthouden met gewassen handen, binnen een maand. Want geen lijfelijk contact…. dat is nogal wat)
En weet dat we allemaal onderdeel zijn van iets groters. Ik denk dat dat nu echt niet meer te missen is. We zijn veel meer dan enkel individuen, we zijn allemaal ten diepste verbonden.
