Het leven krijgt net wat meer kleur als er een glimlach in het proces kan zitten.

Jaren heb ik gewerkt in het onderwijs. Vaak heb ik van ouders en kinderen terug gekregen: Je bent zo heerlijk creatief.

Meestal nam ik het letterlijk. Ik ben inderdaad dol op de ontdekkingstochten.
Maak maar iets wat er eerst nog niet was, probeer maar uit, faal maar, ontdek maar, slaag maar in dat wat je voor elkaar wilt krijgen.
Leer hulp vragen, doorzetten, bijstellen en durf te doen.

Ook in het drogere leerwerk vond ik het heerlijk om creatief te zijn.
Een brief kunnen schrijven is een belangrijke vaardigheid, maar waarom geen brief aan je hoofdkussen? Het leven krijgt net wat meer kleur als er een glimlach in het proces kan zitten.

De uitkomst, het doel, kan al bepaald zijn (alhoewel er altijd veel meer doelen langskomen dan dat wat we van te voren bedenken en dit per individu erg kan verschillen) en het doel kan ook in het proces zitten of achteraf bepaald aan de hand van de ervaringen die zijn opgedaan.

Langzaam aan wordt ik me bewuster hoeveel waarde er echt in creativiteit schuilt. Dat het een veel, veel grotere en veel essentiëlere vaardigheid is dan ik  van jongs af aan al onbewust besefte.

Het gaat er niet alleen om de wereld een beetje mooier en leuker maken, het gaat niet alleen om de faal- en succeservaring vol durven voelen, het gaat niet alleen om de verscheidenheid aan leerervaringen, meer dan ik me kan voorstellen, die bij iedereen anders zijn.

Het gaat over durf en het geloof in ontwikkeling. Over groei, vooruitgang en bijdrage leveren. Over dat wat we nog niet zichtbaar hebben zichtbaar maken en over nieuwe paden vinden in plaats van de voorgaande geitenpaadjes volgen. Het gaat over het leven leven, terwijl we niet blind varen op dat wat we kenden en wisten, maar over dat wat we willen, hopen, zoeken. Over uitproberen, keer op keer, dát uitproberen wat aan het kiemen is om zich te laten zien. En wij zijn, in het creatieve proces, de schakel.

Creativiteit kent zijn eigen wetten

Soms kost iets veel tijd, soms ontstaat iets binnen de kortste keren. Je hebt basisvaardigheden nodig. Van hele basale tot allesomvattende. Creativiteit kan je niet afdwingen. 

* Om iets daadwerkelijk te maken is het fijn om te weten hoe een schaar werkt

* Om een opdracht creatief te kunnen geven is het belangrijk te weten wat je doel is

* Om de wereld een beetje mooier te maken is het essentieel om te weten wat je dan onder mooier verstaat

Je kunt iets kopieëren, maar dat is niet creatief. Je kunt iets totaal mislukt vinden maar door het proces dat je doorlopen hebt heb je antwoorden gevonden en vragen ont-dekt waar je anders nooit bij was gekomen. Zodat je fris gewassen de volgende stappen kan zetten. En je kunt iets ontzettend geslaagd vinden en je realiseren dat dat komt omdat dat past in wat je om je heen ziet. Zo doen zij dat, zo doen wij dat. Waardoor je ineens zo gaat beseffen hoezeer je je vergelijkt met een ander en hoe spannend het is om iets van jezelf te laten zien.

Ik vraag me af: Zijn er, net als met veel dingen in het leven, ook verschillende stromen creativiteit actief?

Alles staat met alles in verbinding. Je ziet dat we wereldwijd bezig zijn met een veranderende samenleving. De vraag welke kant dit op gaat speelt, bijna dagelijks. 

Zou je zoiets hebben als:

Individuele creativiteit

Landelijke creativiteit

Globale creativiteit

Ik denk aan Tegenlicht van 19 april 2020, het beroep van taxichauffeur in tijden van de Corona crisis, de beelden uit Wuhan en Tel Aviv.

Is er in een controle maatschappij überhaupt wel plek voor creativiteit, want dit is een grote bedreiging om de controle te bewaken?

Is creativiteit spannend voor diegene die willen weten waar ze aan toe zijn, wat er van ze verwacht wordt, waar we naar toe gaan?

Wat zou het ons, individueel, landelijk, globaal opleveren om met elkaar weer vol creatief te gaan zijn?

We zien nu deels de voorzichtig creatieve beweging: Hoe zetten we dat wat we hadden om in een anderhalve meter maatschappij? Met aanpassingen kunnen we dat zoals we het kenden misschien weer terug krijgen. Met meetlinten, hoepels en ander werktuig kijken we naar het doel: de anderhalve meter economie, en zoeken we naar creatieve oplossingen.

En we zien de grotere open creatieve beweging: Hoe kunnen en willen we nu gaan denken en wat hebben we dan nodig, wat gaan we dan doen?! Door los te laten waar we stonden, en hoe we het kenden, ontstaat minder houvast en meer speelruimte. Wat willen we, wat hebben we nodig, en waar moeten we in ieder geval rekening mee houden. Is dat de anderhalve meter of is dat niet waar het over gaat? Is dat de economische groei, of is dat ook niet waar het over gaat? Wat willen we, waar gaan we naar toe? En hoe zullen we dát gaan vormgeven.

De beweging is er.

Ik hoop met heel mijn hart dat de creatieve beweging bij ons steeds groter gevierd en gevoerd mag worden!